Wat een gezellig middagje op de kinderboerderij had moeten zijn liep uit op een klein drama.
Bij ons op de kinderboerderij kun je gezellig buiten wandelen met schapen, geiten, kippen enz..enz..
Je kunt ook naar binnen daar staan de vissen, ratten een leguaan en de papagaaien.
Naast de papagaaien is een trap naar beneden en daar hangt een kettinkje met een bordje aan met verboden voor onbevoegden..
Kan jij je voorstellen.. een KINDERboerderij en dan een trap naar beneden met een kettinkje ervoor.
Twee volwassenen drie kinderen.. één seconde.. en ik zie naast mij mijn dochter van anderhalf onder de ketting doorschieten.. en letterlijk de trap af rollen.. Ik schiet zelf onder de ketting door en onderaan de trap ligt mijn meisje.. Ik neem haar in mijn armen..Ze is wakker en gild de longen uit haar lijf.. Ik loop de trap op naar mijn man, hij neemt haar op schoot.. We proberen haar te kalmeren en te troosten we geven haar een flesje limonade.. en besluiten haar in de kinderwagen te zetten.. ze heeft wat schrammen op haar voorhoofd maar verder zo op het eerste gezicht valt de schade mee.. Dus we kijken elkaar aan en knikken instemmend.. We hebben vreselijk veel geluk gehad. Laten we maar snel naar huis gaan.
Ze is niet out gegaan huilde meteen.. is niet misselijk.. Ik denk echt dat we vreselijk veel geluk hebben gehad mijn dank is groot..
Onderweg naar huis valt ze inslaap.. Ik stel mijn man gerust zo heeft zo vreselijk ingespannen gehuild ze is kapot.. laat haar maar even slapen..
Thuis gekomen wil ik haar luier verschonen arme meid ze huilt dat ze pijn in haar hoofd heeft.
Is natuurlijk ook niet gek na een dergelijke val.
Je zult zeker hoofdpijn hebben weet je wat ga je eerst even met papa douchen geef ik je daarna een pilletje tegen de hoofdpijn..
Na het douchen ga ik even kijken hoe het met haar gaat, haar haren zijn nat en hangen sluik langs haar schedeltje.
Schat ik geloof niet dat die bobbel achter haar oor daar hoort..
Ik ga toch maar even de eerste hulp bellen.. misschien is het niets.. maar ik/wij beginnen nu toch te twijfelen.
De mevrouw van de eerste hulp hoort mijn verhaal aan en besluit dat we toch maar even langs moeten komen met haar
Ik zeg tegen mijn man ga jij maar naar het ziekenhuis met onze kleine meid, gewoon even ter controle bel je even als je uit het ziekenhuis bent zet ik de koffie aan..
Na twee uur gaat mijn telefoon niet schrikken meis. Ze houden onze prinses een nacht ter observatie.
Ze is door de scan gegaan en ze heeft een scheurtje in haar schedel.. Ik hoor aan de stem van mijn man dat dit hem zwaar is gevallen.. Ik kom naar jullie toe..!!!
Gelukkig heb ik een gouden oppas met een gouden dochter.. De dochter blijft bij de kinderen en met een tas met spulletjes rijden mijn oppas en ik naar het ziekenhuis.
Ik zie dat mijn man behoorlijk leeg is.. mijn kleine meisje is blij ons te zien geeft een warme knuffel en heeft hele verhalen over wat ze allemaal heeft meegemaakt in haar ziekenhuis avontuur.
Ik geef haar de fles en probeer haar rustig te laten gaan slapen.
Mijn man blijft bij haar in het ziekenhuis ik ga weer naar huis. Naar de jongens. Die zich ook kapot zijn geschrokken. En als morgen de kinderarts komt ben ik er ook met de oppas. Dag schatjes tot morgen.
De volgende morgen komt de kinderarts kijken, alles is goed ze is vrolijk danst haar dansje.. Is de nacht ook goed doorgekomen.. Dus over drie weken terug ter controle en daarna over een half jaar weer een foto.. Dan mag ze nu weer lekker mee naar huis. Jeee..!!
In de middag rij ik nog langs het gemeente huis om te vertellen wat er is gebeurd.. De goede man is die middag nog langs de kinderboerderij gereden en na een paar dagen hebben ze er een traphek geplaatst..
Als moeder zijnde doe je de dingen die op dat moment nodig zijn.. Je bent sterk stelt iedereen gerust. Maar dan het moment dat alles achter de rug is.
Vol goede moed stap ik de volgende morgen in de trein naar Den-Haag..
Rust..!!! Eerst bedenk ik mij dat we vreselijk veel geluk hebben gehad.... Maar dan zie ik als een film mijn kleine meisje voor mijn ogen van de trap af rollen.. Apart, dat je op het moment dat je zoiets overkomt geen emoties heb ik in ieder geval niet ik handel haast instinctief .. Maar dan in één keer het besef..
Jeetje, ze had wel dood kunnen zijn..!! Vervolgens rollen de tranen over mijn wangen. Ik begin steeds harder te huilen.. Ik bel mijn moeder en vertel hikkend en snikkend dat nu alles in zinkt.. We zijn bijna bij het Station Rotterdam.. Werken heeft vandaag geen zin zegt mijn moeder. Omdraaien en weer naar huis..!! Ik kom vanmiddag naar je toe.. “Oké mama.. Tot straks” Als ik mijn spullen bij elkaar pak.. Komt er een mevrouw langs die één rij verder in de trein zat.. en legt haar hand op mijn schouder sterkte….!!! En weer biggelen de tranen over mijn wangen.. Nu maar snel uitstappen.. Lekker naar huis.. En snel naar mijn prinses.. die ik vandaag denk ik niet meer los ga laten..
We hebben alle controles doorlopen.. het scheurtje bleek een oppervlakkig barstje te zijn..
En met onze kleine prinses is alles weer goed…!!!
Als ouders bedenk je wel eens samen.. Nu met dat kind gaan we nog heel wat meemaken..!!
Wij hadden alleen een ander kind voor ogen toen we dat zijden..
Maar na de voorkeurshouding die onze kleine meid ontwikkelde tijdens het liggen. Waardoor haar schedeltje een iets andere vorm aannam..
En de heupdysplasie die ze aan alle twee de heupjes had waardoor ze een half jaar in een spreidbroekje moest liggen..
Hopen we met onze kleine prinses het ergste gehad te hebben..!!!
